Wethouders van Gemeentebelangen

Volhouden en doorgaan!

Dat was schrikken afgelopen maandagavond de ingelaste persconferentie. Een nagenoeg complete lock down. Dat is flink slikken. Zo min mogelijk op bezoek en bezoek ontvangen, alleen de essentiële winkels die open zijn. Het zal erg stil zijn deze Kerst en geen vergelijk met welk voorgaand jaar dan ook.
Waarom willen we toch zo graag Kerst vieren? Enerzijds natuurlijk omdat het een eeuwenoude christelijke traditie is en anderzijds misschien de behoefte aan menselijke warmte en samenzijn? We zijn er van kind af aan mee opgegroeid, Kerstmis. Een boom, kaarsjes, kerststol, glühwein maar is dit alles? Eén dag in het jaar rust en omzien naar anderen. Zoals op eerste Kerstdag 1914 toen Britse en Duitse soldaten tussen de loopgraven elkaar omhelsden. Later zien we kerstbestanden tijdens de Vietnam oorlog en tijdens tal van andere gewapende conflicten. Is dat het dan, die ene dag in het jaar?
We kunnen het dus wel, aan elkaar denken in plaats van aan onszelf, onze bezittingen, onze eigendommen en alles dat we nog meer willen hebben. Maar is één dag niet wat weinig? Het is in elk geval méér dan niets, dat is duidelijk. In de gemeente Dalfsen zijn we trots op ons gevoel voor naboarschap. Laten we dan ook maar klein beginnen en niet meteen de hele wereld gaan verbeteren. Misschien kunnen we met Kerst extra aan elkaar denken en extra om elkaar geven, door gewoon te doen wat er gevraagd wordt. Houd het klein en intiem, beperk je contacten en houd zo het virus onder controle, hou vol. Het is voor je naaste, je naboar, dat zijn ook al die mensen die al bijna een jaar in de zorg voor ons klaar staan. Die nu een tweede golf moeten handelen, tijdens de Kerstperiode, met allemaal doodzieke mensen in de ziekenhuizen. Houd afstand, draag je mondkapje, ontsmet je handen, denk en geef om elkaar ook al is het een vreemde en ken je hem niet. Vreemden zijn alleen maar vreemden tót het moment dat ze elkaar ontmoeten.
Maar hoe zat dat ook al weer met Kerst, hoe is het verhaal ooit begonnen? Twee mensen, een man en een vrouw, kwamen in een voor hen vreemde stad aan. In geen enkele herberg of logement was er plek voor ze. Ze moesten hun toevlucht nemen tot een stal. Daar in die stal baarde de vrouw een kindje en er waren ineens drie mensen. In alle intimiteit waren ze samen, het was de eerste Kerst.